انجمن تفریحی و تخصصی هیمورا

ببـازی خرد سـالی در شبـی تـــار

بکنجی رفت و شمعی کرد روشـن

برویش خنده ای زد شمع زانسـان

کـه خندد در بهــار آن گــل بگلشن 

دلش زان شعله ی رقصنده بیتـاب

چنـان کـز روی بت  جـان  بــرهمن

فـــروزان شعله ای را دیــد و گفتی

همه تن چشم شد از شوق دیدن

همی سـرگـرم بـازی بــود با شمع

که نــاگه شعله اش بگـــرفت دامن

بسی فریـــاد و شیــون کــــــرد اما

ندادش سـودی آن فریــاد و شیـون

چنان زان شعله از پا تا بسر سوخت

که خاکستر شدش در دم ، همه تـن

چو نیکو بنگری ، آن شعله ، عشق است

تــو آن شمعی و  آن  کـــــودک ، دل مـــن

غمت را قصد جــــانم بود و کــردم

ســــرای خاص دل ، او را نشیمن

ندانستم که بــــرق خـانمانســـوز

همانا دوست نشناسد از دشمن

ندانستم شـــراری خـرد و نا چیـز

مـــرا خواهد زدن آتش بخـــرمـــن

ندانستم کــه از یک قطـره خیـــزد

هزاران سیل ، هر یک خانمان کن

بگفتم  تیـــــــــرباران  غمــــــت را

دل از آهن کنم و ز صبر ، جوشـن

بســوزد خانمانم  دیــــر  یـــا  زود

از آن آتش که خود افروختم مـــن .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

موضوعات مرتبط: عاشقانه، ،